بچه‌ها از کرونا می‌پرسند

الان ۲ ماه می‌شود که اخبار ویروس کرونا همه جا را پر کرده؛ از اخبار تلویزیون و رادیو، تا گفت‌وگوهای دوستانه و روزمره. حتما فرزند شما تا کنون از کرونا شنیده و متوجه نگرانی‌های شما شده است. به همین دلیل مهم است که شما به عنوان مرجع امن و مورد اعتماد فرزندتان، برای گفت‌وگو با او درباره‌ی  این ویروس و حواشی نگران‌کننده‌ی آن اطلاعات کافی داشته باشید که چگونه با او در این باره صحبت کنید. به تشخیص والدین، هر کدام از آن‌ها یا هر دو می‌توانند با کودک صحبت کنند

 از دانسته‌های بچه‌ها درباره‌ی موضوع آگاه شوید و برای طرح سوال‌ها فرصت ایجاد کنید

 گفت‌وگو با فرزندتان را با این سؤال آغاز کنید: «درباره‌ی ویروس کرونا چی می‌دونی؟». گفت‌وگوی شما بسته به اینکه کودک چه چیزی شنیده باید تغییر . کند. مثلاً اگر شنیده که بیشتر مردم دنیا مرده‌اند، گفت‌وگوی شما با او کاملاً متفاوت است با وقتی که او شنیده این هم شکلی از آنفلوانزا است. بهر چه کودکان کم سن‌تر باشند، بهتر است کمتر بدانند و اطلاعاتی که به آن‌ها می‌دهید ساده‌تر باشد. در صحبت با کودکان کوچک‌تر می‌توانید مثلا بگویید: «ویروس‌های زیادی توی دنیا هستن. مثلا اون دفعه که دل‌درد گرفته بودی یا اون بار که بدجور سرما خورده بودی. عامل اون‌ها هم ویروس بود. کرونا هم یک جور ویروسه.»
اگر بچه‌ها بزرگ‌تر هستند می‌توانید بگویید: «این بیماری با سرماخوردگی فرق می‌کنه چون جدیده. دکترها و متخصص‌های زیادی در حال تحقیق هستند که چه‌طوری جلوی پخش شدن بیشتر ویروس رو بگیرند و کسانی که مریض شدند رو درمان کنند و در تلاش هستند که مردم در امنیت و سلامت باشن. اگر درباره‌اش سؤال داشتی حتما به من بگو و بیا که با هم حرف بزنیم.»
جواب دادن مهم است زیرا مانع خیال‌بافی بچه‌ها می‌شود و آن‌ها را با واقعیت مواجه می‌کند. تخیل بچه‌ها گاهی مسائل را فاجعه‌آمیز و دردناک تصویر می‌کند. با توضیح واقعیت‌ها، احتمال تخیلات ترسناک برطرف می‌شود.

لازم نیست به همه‌ی سوال‌های بچه‌ها با جزئیات پاسخ بدهند. شما به عنوان بزرگ‌سال باید حد و مرز درگیری کودک با موضوع را مشخص کنید. کودک ممکن است نتواند ذهن خود را از قضیه جدا کند و سوال‌های پیاپی بپرسد، در حالی که توانایی کافی برای فکر کردن به موضوع و تجزیه و تحلیل این همه اطلاعات را ندارد. در اینجا، شما به عنوان فرد بزرگ‌سال باید موضوع صحبت را عوض کنید یا ادامه‌ی گفت‌وگو را به زمان دیگری موکول کنید.

آرامشتان را حفظ کنید

 رفتار شما ممکن است کودکان را مضطراب کند. بنابراین پیش از صحبت با کودکان، سعی کنید از طریق راه‌کارهایی مثل گفت‌وگو با یک دوست، همسر یا مشاور اضطراب‌تان را کنترل کنید. قرار نیست کودکان تصور کنند که دنیا جای وحشتناکی است، این احساس مانع  اشتیاق بچه‌ها برای دست زدن به تجربه‌های جدید خواهد شد. کسی که با کودک صحبت می‌کند باید کاملاً بر احساسات خود مسلط باشد. اگر چند فرزند دارید، بهتر است موضوع را در جمع مطرح نکنید زیرا توجه دادن به‌طور یکسان به همه‌ی بچه‌ها کمی دشوار است، معمولاً بچه‌های پرحرف‌تر، بیشتر صحبت می‌کنند و توجه بیشتری می‌گیرند، و به این ترتیب دیگر کودکان فرصت برابری برای ابراز خود نخواهند داشت.

ترس‌های کودک دست‌کم یا نادیده نگیرید

اگر فرزندتان به هر دلیلی از این بیماری می‌ترسد، ترس او واقعی است و شما هم باید آن‌ را جدی بگیرید. اگر به کودک بگویید «نترس، چیزی نمیشه!»، احساس او را جدی نگرفته‌اید و او را درک نکرده‌اید. به دقت به ‌کودکان گوش دهید و به احساساتشان توجه کنید. در چنین موقعیت‌هایی می‌توانید با صدایی آرام و مطمئن بگویید: «موقعیت ترسناکیه، می‌فهمم که وحشت کردی، من هم گاهی می‌ترسم.» وقتی کودک آرام شد، به فعالیت‌های معمول بازگردید و در موقعیتی که همه آرام‌ هستید، موضوع ویروس و بیماری را مطرح کنید و اطلاعات لازم را به او بدهید

بر رعایت بهداشت تأکید کنید

 شستن دست در همه‌ی سنین بر استفاده از ضدعفونی‌کننده‌های الکلی ارجح است و مایع‌های ضدعفونی‌کننده را فقط باید وقتی استفاده کرد که شستن با آب و صابون ممکن نیست

درباره خانه‌نشینی مثبت صحبت کنید

«.به جای گفتن «بیرون رفتن خطرناکه» بگویید: «حالا که خونه موندیم، می‌تونیم صبح‌ها بیشتر بخوابیم و بیشتر با هم بازی کنیم
با تعطیلی مدرسه‌ها، برنامه‌ی معمول بچه‌ها به هم می‌خورد و این ممکن است باعث اضطراب‌شان شود. تلاش کنید در خانه نظم و روتین تازه‌ای تعریف کنید تا احساس امنیت و اطمینان به بچه‌ها بازگردد. همچنین با انجام فعالیت‌های حرکتی و بازی‌های غیرنشستنی مطمئن شوید بچه‌ها به اندازه‌ی کافی تحرک دارند. در نهایت تا آن‌جا که می‌توانید از این فرصت با هم بودن لذت ببرید