چه مقدار از سم برای فرزندم مفید است؟

بارها و بارها مسئله مضر بودن تلویزیون و هر وسیله الکترونیکی که مانیتور دارد برای کودکان را با والدین مطرح کرده‌ام اما باز هم والدینی را می‌بینم که این مساذل را کاملا نادیده می‌گیرند و بهانه‌های مختلفی می‌آورند که چرا به کودکانشان اجازه می‌دهند تلویزین ببینند. بهانه‌هایی چون آموزش زبان، سرگرمی، علاقه کودک، ایجاد زمان برای والدین برای انجام کارهای خودشان و غیره. اما استفاده بیش از اندازه از تلویزیون، تبلت و موبایل همچون سم است. شما نمی‌توانید بگویید با خودن کمی از سم، اتفاقی برای فرزندم نمی‌افتد. استفاده از تلویزیون و هر وسیله الکترونیکی که مانیتور دارد برای کودکان زیر ۲ سال به هیچ وجح توصیه نمی‌شود. دانشمندان مغز و اعصاب مدام در حال تحقیقات تازه بر روی آثار مخرب این رسانه‌ها بر مغز و رشد کودکان در سنین زیر ۶ سال هستند.
تماشای تلویزیون فارغ از اینکه هدف آموزشی داشته باشد یا فقط برای سرگرمی باشد، تاثیرات منفی بسیاری دارد و در هر صورت به کودکان صدمه می‌زند. حتی اگر برنامه‌های تلویزیون آموزشی باشد، تاثیری منفی بر روی پروسه رشد کودکان دارد و به آن‌ها صدمه‌های جبران‌ناپذیر وارد می‌کند. مطالعات و تحقیقات بسیاری نشان می‌دهند که ساعت‌های زیاد جلوی تلویزیون‌نشستن باعث صدمه ‌زدن به رشد زبانی کودک می‌شود. کودکان خردسال بیش از همه از ارتباط با دیگر انسان‌ها می‌آموزند و نه از صفحه مانیتور. استفاده از کارتون برای دو زبانه کردن کودک یکی از غلطترین روش‌هاست. تحقیقات بر روی نوزانی که هفته‌ای یک بار برای آن‌ها یکساعت کتابی به زبان ماندارین که زبان آن‌ها نبوده، خوانده شده، نشان می‌دهد که تغییرات مثبت ایجاد شده در مغز آن‌ها به اندازه نوزادی بوده که زبان مادری او ماندارین است. این در حالی است که در مغز نوزادی که کارتون تماشا می‌کند تا زبان بیاموزد، این تغییرات اتفاق نمی‌افتند. یکی از دلایلی که تلویزیون به مغز کودکان آسیب وارد می‌کند تغییرات بسیار سریع تصاویر، صحنه‌ها، صداها و روشنایی است. این‌ها باعث می‌شود که در کودکان خردسال حساسیت بیش از اندازه به وجود بیاید. حتی روشن ‌گذاشتن تلویزیون در پس زمینه باعث می‌شود که به کودکان صدمه وارد شود و شنوایی و بینایی آن‌ها را بیش از اندازه حساس می‌کند. هر ساعتی که کودکان خردسال در جلوی تلویزیون سپری می‌کنند، صدماتی را به آنان وارد می‌کند که در سنین مدرسه خود را نشان می‌دهد. تحقیقی نشان می‌دهد که استفاده زیاد از تلویزیون در سن ۲ تا ۴ سال، باعث ناتوانایی‌های بیشتر در مدرسه می‌شود. مشکل دیگری که محققان به آن اشاره کرده‌اند، صدمه به قسمتی از مغز است که مهارت‌های خودتنظیمی در آن شکل می‌گیرد. کودکان هرچه کوچکتر باشند، تلویزیون تاثیر بدتری بر روی آنان می‌گذارد. از همه بدتر نوزادانی هستند که در جلوی تلویزیون قرار داده می‌شوند. مغز یک نوزاد، برای یادگیری نیاز به پاسخ و عکس‌العمل متقابل دارد و تلویزیون این عکس‌العمل و پاسخ را برای آن‌ها ندارد. بهترین حالت این است که کودکان تا سه سالگی اصلا تلویزیون نبینند. اگر قرار باشد کودکان تلویزیون تماشا کنند، باید برنامه‌های انتخاب شده و بسیار کوتاه را ببینند و آن هم در آغوش والدینشان بنشیند و نه این‌که به تنهایی تلویزیون تماشا کنند. کارتون‌های والت‌دیزنی و مشابه آن که زمانشان بیش از یک ساعت است، هیچ‌کدام از نظر محتوا و زمانی مناسب کودکان زیر ۷ سال نیستند، از نشان‌دادن آن‌ها به کودکان زیر۷ سال خودداری کنید. حداکثر زمان استفاده از وسایلی که مونیتور دارند در یک روز برای کودکان ۳ تا ۷ سال، یکساعت است.

نویسنده: مرسده عامری

پزشکان متخصص کودکان به والدین هشدار می دهند. این روزها تقریباً نیمی از کودکانی که با تشخیص ظاهری “اتیسم” به مراکز مغز و اعصاب مراجعه می‌کنند، اختلال رشد اجتماعی دارد. دلیل آن این است که والدین حتی نوزادان را با تصاویر متحرک در تلفن‌های همراه یا تبلت‌های خود آرام می‌کنند. حتی پیشانی‌بندهایی برای مادران طراحی شده است که دارای نگهدارنده تلفن همراه هستند، به گونه‌ای که تصاویر رنگارنگ هنگام تعویض پوشک، حواس نوزادان و کودکان را منحرف کند. لگن‌هایی که پایه‌های نگهدارنده تلفن همراه دارند نوید یک زندگی بدون پوشک را می‌دهند. همچنین نگهدارنده تلفن همراه بخش جدایی‌ناپذیری از کالسکه نوزادان شده است. این طراحی‌ها با ایده مثبتی انجام شده‌اند اما بسیار خطرناک هستند. زیرا آنچه که بچه‌های کوچک به آن احتیاج دارند ارتباط مستقیم و بدون واسطه زبانی و حسی با مراقبینشان است. از راه ارتباط مستقیم است که کودکان زبان و توانایی تشخیص و نامگذاری احساسات را به دست می آورند. کودکان مهارت‌های اجتماعی خود را با تعامل در هنگام شیردهی، غذا خوردن، تعویض پوشک و بازی با یکدیگر گشترش می‌دهند. آن‌ها جواب می‌دهند و می‌خواهند به آن‌ها پاسخ داده شود. اگر فیلترهای دیجیتالی مانع از برقراری ارتباط مستقیم شوند، کودکان دچار اختلال گفتار می شوند، نمی‌توانند در محیط اجتماعی خود واکنش درست نشان دهند و این گونه است که ساکت می‌شوند. روانشناسان و متخصیص اعصاب بیشتر و بیشتر با این اختلال رشد روبرو می‌شوند. به همین دلیل آن‌ها نسبت به استفاده از رسانه های دیجیتالی در سنین کودکی هشدار می‌دهند. (ترجمه مقاله از وبسایت اتریشی اواینس)