در قرنطینه برای بهبود روابط خانوادگی چه کنیم؟

در موقعیت قرنطینه با وجود بیماری، چه کنیم که زمان باکیفیت‌تری را با هم سپری کنیم؟

خانه‌ای که قرار است چندین هفته یا شاید چندین ماه در آن بمانید، باید حس خوبی به شما بدهد. پس برنامه‌ریزی برای کیفیت زندگی در آن بسیار مهم و حیاتی است. این روزها همان قدر که مهم است برای لحظات مفیدِ باهم بودن، برنامه‌ریزی کنیم، همان قدر نیز مهم است که برای لحظات باهم نبودنمان برنامه‌ریزی کنیم. ساعت‌هایی را مشخص کنید که بچه ها برای خودشان بازی کنند و شما و همسرتان نیز به طور مجزا به فعالیت‌های مورد علاقه‌تان بپردازید. اگر بیشتر از یک فرزند دارید، لازم است که فرزندانتان نیز هر کدام به تنهایی این زمان را سپری کنند. داشتن حریم خصوصی و خلوت کردن ساعاتی با خود، برای همه افراد فارق از سنشان، آرامش‌بخش است.
چیزی که لازم است به آن دقت کنید، این است که همسر و کودک شما، در روزهای قرنطینه که ساعت‌های طولانی را با هم سپری می‌کنید، بخش‌هایی از اخلاق، رفتار و عادات شما را می‌بینند که پیش‌تر با آن مواجه نشده بودند یا کتر آن را دیده بودند.

همچنین ساعاتی از روز را بین خود و همسرتان تقسیم کنید تا هر وظایف فرزندپروری بین شما تقسیم شود و یک والد دچار فشار و خشستگی نشود. یادتان باشد شما قرار نیست تمام وقت بچه ها را سرگرم کنید و لازم است بچه‌ها ساعاتی را تنها بازی کنند.

بیماری همه‌گیر فرصت مناسبی را برای گفتگوی مفید درباره بدن انسان با کودک فراهم می‌کند. وقتی به کودکان می‌گویید چه کارهایی را باید انجام دهند یا چه کارهایی را نباید انجام دهند، درباره چرایی آن باید و نبایدها نیز صحبت کنید. الان بهترین موقعیت برای آموختن ویژگی‌های بدن انسان، کارکردها و بیماری‌هایش است. وقتی با کودکان درباره بیماری صحبت می‌کنید، باید به او اطمینان دهید که بدنش روزبه‌روز برای مقابله با میکرب‌ها و ویروس‌ها قوی‌تر می‌شود و بهداشت و تغذیه سالم کمک می‌کند تا بدن بتواند بهتر از خودش دفاع کند. چیزی که مهم است این است که باید وروی‌ها میکرب‌ها و ویروس‌ها رو به خوبی بسته شود. درباره مرگ صحبت نکنید و درگیر آمار و ارقام بیماری و مرگ نباشید. درباره موضوع با آرامش کامل صحبت کنید، بچه‌ها زیان بدن شما را به خوبی متوجه می‌شوند و به رفتارهای شما دقت می‌کنند. مهم است که کودکان از ما امنیت روانی دریافت کنند.

اجازه ندید که زندگیتان از حالت عادی خارج و به اصطلاح فلج شود، مستاسل نباشید، به کارهای عقب‌افتاده‌ برسید و در عین حال به مسئولیت اجتماعی‌ای که در این شرایط دارید، فکر کنید، همه ما در قبال اتفاقات جامعه مسئول هستیم.

در قرنطینه خانگی می‌تواند کارهای متنوعی انجام بدهید، مثلا کتاب‌هایی که همیشه می‌خواستید بخوانید ولی فرصت نداشتید را بخوانید، می‌توانید موضوع خاصی را انتخاب کنید و کتا‌ب‌هایی مرتبط با آن موضوع بخوانید، وسایلی که از مدت‌ها پیش می‌خواستید مرتب‌ کنید، آزمونی که می‌خواستید برای آماده شوید و فرصت نداشتید، نقاشی کردن، گوش دادن موسیقی‌های متنوع، همه و همه می‌توانند کمک‌کننده باشند.
ساعت مشخصی از روز رو به دیدن فیلم و سریال اختصاص بدین. برای ماه‌های آینده برنامه‌ریزی کنید و اهداف و آرزوهایتان را بنویسید.ساعت‌های آرامش داشته باشید، یک ساعت در روز را به کارهای آروم و بی‌سروصدا اختصاص دهید، بگذارید آرامش جریان پیدا کند و تمام روز به بالا و پایین پریدن نگذرد.
دیدن تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری را بر اساس سن بچه‌ها تنظیم کنید و از قانون‌هایی که می‌گذارید تخطی نکنید. به هم زدن قوانین معمول خانه، باعث آشفتگی و کلافگی بچه‌ها می‌شود و تلویزیون دیدن زیاد هم همینطور.

از بودن با بچه‌ها لذت ببرید و سعی کنید بازی‌های جدیدی را با هم پیدا کنید یا بسازید. دور هم بشینید و خاطره تعریف کنید. در جهت حفظ و آرامش بیشتر، از بازی‌های رقابتی که برد و باخت دارند، استفاده نکنید و جو خانه را آرام‌تر نگه ‌دارید.

در این روزها می‌تونید از قوانین صلح در خانه استفاده کنین. مقاله‌ای که در این باره نوشتم را بخوانید.

نظم و روتین‌های جدید را در خانه ایجاد کنید، برای نحوه ایجاد نظم و روتین‌، می‌تونید از اپیزود ۹ پادکست مادرانه کمک بگیرید.

برای بچه هایی که در سن مهدکودک و مدرسه هستند، برنامه روزانه بنویسید. همان برنامه‌ای که در مهدکودک یا مدرسه داشتند را به صورت خلاصه‌تر در خانه انجام بدید. برای آموختن نحوه نوشتن طرح درس می‌توانید، در کلاس‌های آنلاین والدین شرکت کنید.
آموزش‌هارا دسته‌بندی کنید و پروژه‌هایی را بر اساس علایق بچه‌ها تعریف کنید. پروژه‌ها را روزها و هفته‌های متمادی دنبال کنید. برای تحقیقاتتان درباره یک موضوع خاص، می‌توانید از گوگل کمک بگیرید. درس‌های کتاب‌های مدرسه را بیش ازاندازه تکرار نکنید و فقط موضوعاتی خاص از آن‌ها را انتخاب کنید.

از وسایل ساده توی خانه استفاده کنید، مثلا با کارتن‌های خالی خانه درست کنید؛ وسایلی مثل راکت فضاپیما، ماشین یا وسایل نقلیه دیگر مثل وسایل آشپزخانه، گاز و ماشین‌لباسشویی را درست کنید. با پارچه‌ها یا ملحفه‌ها، فضاهای خانه را جدا کنید و فضاهای جدید و مختلف ایجاد کنید. از فضاهایی مثل گوشه اتاق یا زیر میزغذاخوری برای ایجاد فضاهای امن و کوچک استفاده کنید.

به دوستانی که مدت‌هاست فرصت نکردید با آن‌ها تلفنی صحبت کنید، تماس بگیرید و درباره چیزهایی غیر از بحران با آن‌ها صحبت کنید.

برای رفع مشکلاتتان از مشاوره‌های آنلاین کمک بگیرید و به پادکست‌ها گوش بدهید.

وقتی شروع به انجام فعالیت‌های مختلف کنید، از احساس فلج‌شدن زندگی‌تان کم می‌شود و احساس بهتری پیدا می‌کنید.

ساعت خاصی را به خوندن و گوش دادن به اخبار و سرزدن به شبکه‌های اختماعی اختصاص بدید. مثلا دو یا ۳ تا نیم ساعت در روز.

از اپلیکیشن‌های مختلف و ویدئوهای یوتیوب کمک بگیرید و در خونه باهم ورزش کنید.

یکی از کارهای دیگری که می‌توانید انجام دهید، خرید کتاب، وسایل کاردستی، بازی‌های آموزشی و وسایل شرینی‌پزی است.

هر روزه در ایران ۵۰ نفر در تصادفات جاده‌ای می‌میرند و این آمار خیلی بیشتر از مرگ‌ومیر کنونی از کروناست. همون‌طور که این آمار مرگ‌ومیر باعث نمی‌شود که شما دیگر سفر نکنید، مهم است که ترس بیش از اندازه نداشته باشید و فقط نکات امینی را درباره کرونا رعایت کنید و واقعیات رو انکار نکنید.

چیزی که در شرایط بحران خیلی مهم است این است که روحیه‌تان را حفظ کنید. اگر بیش از حد مضطرب باشیم یا بترسیم، دنیای روانی ما می‌تواند خطا کند و به راحتی با سوءتعبیرِ علایمِ بدنی، ترسناک‌ترین وضعیت را در ذهن ما جای دهد. اساسا بخش مهمی از آسیب‌ها و پیامدهای «بیماری»، به جای آنکه یک وضعیتِ «زیستی» باشد و در قلمرو بدن باشد، در قلمرو دنیای «روان» ماست. ما همیشه و تحت هر شرایطی، باید از روانمان محافظت کنیم. هرچند به ظاهر، «بیماری» به سیستم دفاعیِ زیستیِ بدن صدمه می‌زند اما در اصل، این سیستم دفاعی روانشناختی ماست که سالم بودن ما را تضمین می‌کند. بهتر است با ترس‌های افراطی و نگرانی‌هایی که  کمک‌کننده نیستند، سیستم دفاعی روانشناختی خودمان را تضعیف نکنیم.