این روزها که مدارس تعطیل هستند، گونهای از یادگیری معکوس اتفاق میافتد. یادگیری معکوس به بیان ساده یعنی دانشآموزان در خانه صفحههایی که معلم پیشنهاد داده میخوانند، ویدیوهای آموزشی یا تدریس معلم را تماشا میکنند و در کلاس با حضور معلم تکلیف و تمرین را انجام میدهند. حالا چرا میگویم گونهای؟ چون دیگر کلاس درسی وجود ندارد که تمرینها در آن حل شود و تمام بار انجام تکالیف به عهده کودکان و والدین افتاده.
در این میان دو چیز بسیا آزارنده است. یکی میزان بیش از اندازه و نامتناسب تکالیفی است که از سوی مدارس ایران برای کودکان تعیین میشود و دیگری، استفاده بیش از اندازه کودکان از صفحه نمایشگر است.
در اینجا به میزانی که پیشنهاد شده کودکان اجازه دارند از صفحه نمایشگر در روز استفاده کنند میپردازم:
میزان پیشنهادی استفاده از رسانهها با صفحه نمایشگر شامل تلویزیون، ویدئو، کامپیوتر، دستگاههای بازی، تبلت، گوشیهای هوشنمد برای کودکان، بر اساس سن
کودکان زیر ۱ سال:
فعالیت بدنی: جسمی فعال حداقل ۳۰ دقیقه در روز. بیش از یک ساعت در حالت نشسته نباشند.
خواب: ۱۴ تا ۱۷ ساعت در روز برای کودکان تا سه ماه و ۱۲ تا ۱۶ ساعت در روز برای کودکان چهار تا یازده ماهه.
زمان استفاده از صفحه نمایشگر: صفر دقیقه
کودکان ۱ تا ۲ سال:
فعالیت بدنی: حداقل ۱۸۰ دقیقه در روز. بیش از یک ساعت در حالت نشسته نباشد.
خواب: ۱۱ تا ۱۴ ساعت خواب و چرت زدن، توصیه میشود زمان خواب منظم باشد.
زمان استفاده از صفحه نمایشگر تا پایان ۲ سالگی: صفر دقیقه
کودکان ۳ تا ۴ سال:
فعالیت بدنی: حداقل ۱۸۰ دقیقه در روز که حداقل ۶۰ دقیقه آن با فعالیت متوسط تا بسیار شدید
خواب: ۱۰ تا ۱۳ ساعت خواب ، با گزینه خوابیدن بعد از ظهر، توصیه میشود زمان خواب منظم باشد.
زمان استفاده از صفحه نمایشگر: نباید بیشتر از ۱ ساعت باشد، کمتر باشد بهتر است.
منبع: سازمان بهداشت جهانی
……………………………………………………………………..
کودکان ۰ تا ۲ سال: دقایق استفاده در روز در بهترین حالت صفر
کودکان ۳ تا ۶ سال: نیم ساعت در روز
کودکان ۷ تا ۱۰ سال: بین ۴۵ تا ۶۰ دقیقه در روز
منبع: وبسایت وزارت سلامت آلمان
……………………………………………………………………..
کودکان زیر ۲ سال: صفر تا ۲۰ دقیقه
کودکان ۳ تا ۵ سال: نیم ساعت در روز
کودکان ۶ تا ۹ سال: ۶۰ دقیقه در روز
کودکان ۱۰ تا ۱۳ سال: ۹۰ دقیقه در روز
منبع: وبسایت تلویزیون هادِ اتریش
……………………………………………………………………..
محدودیت سنی شبکههای اجتماعی:
محدودیت سنی واتس آپ تا سال ۲۰۱۸ در همه کشورها ۱۳ سال بود اما از سال ۲۰۱۸ واتس آپ محدودیت سنی را در اتحادیه اروپا به ۱۶ سال رسانده است.
سن مجاز برای استفاده از تلگرام بالای ۱۶ سال است.
حداقل سن مجاز برای باز کردن حساب کاربری در اینستاگرام ۱۳ سال است.
……………………………………………………………………..
برای اینکه آموزش صحیح اتفاق بیفتد، لازم است که کودک علاقمند باشد و تکالیفش را با علاقه انجام دهد، اما چیزی که این روزها میبینیم، خلاف این را ثابت میکند. در ضمن باید بدانیم که انجام دادن تکالیف نباید به سلامتی روحی، روانی و مغزی کودکان آسیب برساند. بعد از بررسی این آمارها نیز به این نتیجه میرسیم که روشی که معلیمن این روزها در ایران یش گرفتهاند، روش صحیحی نیست.
اما اوضاع دیگر کشورها، به ونه دیگری است.
با مصاحبه با ۳ مادر و ۲ معلم در اتریش، به نتایج زیر رسیدم:
در مدارس خصوصی و دولتی، در مقطع دبستان و متوسطه، تدریس با ویدئو حداکثر هفتهای یک بار و به مدت ۴۰ دقیقه صورت میگیرد. دانلود تکالیف که معمولا به صورت فایلهای پیدیاف هستند، از طریق اپلیکیشن یا وبسایت صورت میگیرد. در وبسایت قابلیتهای متنوعی برای ارائه آموزش به کودکان وجود دارد. کودکان میتوانند تکالیف انجام شده را بر روی وبسایت یا الیکیشن آپلود کنند. بچههایی که کامپیوتر یا اینترنت در منزل ندارند، میتوانند تکالیف را به صورت پرینت شده، از مدرسه تحویل بگیرند و آخر هفته آن را به مدرسه تحویل دهند یا با پست به مدرسه بفرستند. تکالیف به صورت هفتگی ارائه میشوند. رد و بدل پیغامهای صوتی با مربیان، تنها در مواقع ضروری صورت میگیرد. معلم به طور دقیق مینویسد که هر روز هفته چند صفحه از کدام کتاب باید انجام شود.
کودکان این مقاطع تحصیلی در روز بین ۲ تا ۳ ساعت را به درس خواندن و انجام این تکالیف اختصاص میدهند.
مدارس تاکید کردهاند که در این شرایط خاص نباید فشار زیادی روی بچهها آورد، نهایت این است که سال دیگر همین پایه را تکرار میکنند.
یکی از مادران گفت که هر دو روانشناس مدرسه، در دسترس هستند تا والدین بتوانند سوالاتشان را از آنها بپرسند.
برخی از مهدکودکها برنامه، برنامههای هففتگی برای انجام دادن در خانه را با ایمیل برای والدین میفرستند و پیشنهاداتی را برای سپری کردن زمان باکیفیت با بچهها ارائه میدهند. سپس بچهها از فعالیتها و کاردستیهایشان عکس میگیرند و برای مهدکودک میفرستند. یک بار در هفته نیز مربی به تکتک بچهها زنگ میزند و با آنها تماس تلفنی و نه تصویری برقرار میکند. با هم گپ میزنند و حتی مربی برای آنها آواز میخواند و گیتار میزند.
برعکس، خبرهایی که هر روز از خانوادههایی از ایران میشنوم، حاکی از فشار بیش از اندازه تعدادی از مدارس و معلمین بر روی والدین و کودکان است و این برنامهها و فشارها از مقطع پیشدبستان تا دبیرستان، برای همه زیاد است.
خوب است توجه کنیم که به علت خانهنشینی طولانی مدت، به اندازه کافی فشار و استرس روی خانوادهها هست و والدین اصلا قرار نیست معلم باشند و تنها باید در کنار فرزندانشان نقش تسهیلگر را ایفا کنند. شاید اگر معلمان ایرانی هرچه زودتر در روشهای تدریس خودشان در زمان خانهنشینی تجدید نظر نکنند، فرسایشهای روحی و روانی، کودکان و خانوادهها را تهدید میکند. یادمان باشد که سلامت روحی، جسمی و روابط ما با فرزندانمان از همه چیز مهمتر است. بچهها قرار است امسال هم نمره خوب بگیرند، اما به چه قیمتی؟
نویسنده: مرسده عامری
ممنون خانم عامری عزیز .
حق با شماست .
چیزی که مزید بر علت هم شده متاسفانه تکالیف ارائه شده توسط شبکه آموزش هم هست . یعنی بعضی از مدارس از معلمین می خوان روی تکالیف شبکه آموزش هم تمرکز کنن . تکلیف… تکلیف ... تکلیف
سلام و ممنون از بابت مطالبتون
میشه لینک منبع این مقاله یا سایت اصلیشو بذارین؟
متشکرم
مقاله رو که من نوشتم، اسمم هم به عنوان نویسنده مقاله نوشته شده. منابع هر قسمتی که از منبع هم استفاده کردم در متن مقاله آورده شده. وبسایت سازمان بهداشت جهانی رو هم با سرچ در گوگل میتونید پیدا کنید.